top of page

Ukryty ciężar – o plecaku, który dźwigamy w ciszy

  • rzeszowpsycholog
  • 30 kwi
  • 3 minut(y) czytania


Obraz <a href="https://pixabay.com/pl/users/pexels-2286921/?utm_source=link-attribution&utm_medium=referral&utm_campaign=image&utm_content=1839705"> Pexels</a> z <a href="https://pixabay.com/pl//?utm_source=link-attribution&utm_medium=referral&utm_campaign=image&utm_content=1839705"> Pixabay</a>
Obraz <a href="https://pixabay.com/pl/users/pexels-2286921/?utm_source=link-attribution&utm_medium=referral&utm_campaign=image&utm_content=1839705"> Pexels</a> z <a href="https://pixabay.com/pl//?utm_source=link-attribution&utm_medium=referral&utm_campaign=image&utm_content=1839705"> Pixabay</a>

Każdego dnia, gdy wychodzisz do świata – czy to do pracy, do relacji, czy po prostu do codzienności – niesiesz ze sobą dwa plecaki.

To ten, który widzą inni. W nim trzymasz zadania, obowiązki, wizerunek. To Twoje „ja funkcjonalne” – często sterowane przez Wymagającego Rodzica: muszę, powinienem, nie mogę się potknąć. W tym plecaku wszystko musi być uporządkowane, dopięte, odpowiednie. Pomaga Ci działać – ale często za cenę napięcia i oddzielenia się od siebie.

Ten drugi plecak to, jest to, co niesiesz w środku, emocjonalnie. Często jest nieuświadomione albo niechciane: lęk, bezsilność, wstyd, samotność. Stare, znane uczucia z dzieciństwa – aktywowane przez dzisiejsze sytuacje.To właśnie ten plecak „nosi” Zranione Dziecko – przestraszone, smutne, opuszczone lub zawstydzone.

Czasem przejmuje go Impulsywne lub Poddane Dziecko – które chce uciec, zrezygnować, wybuchnąć albo się ukryć. Albo Karzący Rodzic, który szepcze do środka: „Znowu przesadzasz. Weź się w garść.”


Zastosowanie metafory w praktyce – z perspektywy Terapii Schematów

Powstaje pytanie Jak Zdrowy Dorosły może zareagować?


W trudnych momentach możesz zapytać siebie:


🧭 1. Co właśnie jest w moim niewidzialnym plecaku?

  • Jakie emocje się tam pojawiły?

  • Czyje głosy słyszę? Czy to mój Zdrowy Dorosły, czy może Karzący Rodzic?


🧭 2. Czy plecak nie stał się zbyt ciężki?

  • Czy właśnie staram się „wyglądać dobrze” (plecak 1), ignorując to, że coś we mnie boli (plecak 2)?

  • Czy Zranione Dziecko nie potrzebuje teraz kontaktu, troski, obecności?


🧭 3. Jak Zdrowy Dorosły może pomóc mi nieść oba plecaki – bez zaprzeczania żadnemu?

  • Mogę zatrzymać się i przyjąć to, co czuję – bez wstydu.

  • Mogę powiedzieć sobie: „To ma sens, że tak się czuję. Potrzebuję chwili na zatrzymanie.”

  • Mogę poprosić o pomoc albo dać sobie zgodę na niedoskonałość.



    📌 Podsumowanie terapeutyczne

Metafora dwóch plecaków przypomina:


  • że emocje nie znikają tylko dlatego, że ich nie widać,

  • że funkcjonowanie nie równa się dobrostanowi,

  • i że bycie Zdrowym Dorosłym polega nie na perfekcji, ale na zauważeniu siebie w całości – z tym, co silne i z tym, co kruche.


Zastosowanie metafory w praktyce – z perspektywy Terapii Poznawczo - Behawioralnej?


Każdy z nas, codziennie, nosi ze sobą dwa plecaki.


🎒 1. Pierwszy plecak – z tym, co zewnętrzne (A)

To plecak „widoczny” – związany z tym, co się wydarza:

  • Ktoś coś powiedział.

  • Coś się nie udało.

  • Dostałeś wiadomość, zostałeś pominięty, popełniłeś błąd.

To są zdarzenia aktywizujące (A) – czyli to, co wywołuje Twoją reakcję.


🎒 2. Drugi plecak – z tym, co dzieje się w Tobie (B)

Ten plecak jest często cięższy i mniej zauważalny. Znajdują się w nim Twoje automatyczne myśli, przekonania, oczekiwania, interpretacje. I to właśnie one kształtują Twoją reakcję emocjonalną i zachowanie (C).


Przykład:

  • A (wydarzenie): Kolega nie odpowiedział na wiadomość.

  • B (przekonanie): „Ignoruje mnie, coś zrobiłem nie tak.”

  • C (konsekwencja): Smutek, wycofanie, unikanie kontaktu.


Jak wykorzystać tę metaforę w trudnych momentach?


W trudnych chwilach, zamiast działać automatycznie z drugiego plecaka, możesz:


1. Zatrzymać się i zajrzeć do obu plecaków:

  • Co się wydarzyło? (A)

  • Co o tym pomyślałem/-am? Co automatycznie zakładam? (B)

  • Jak się przez to poczułem/-am? Co zrobiłem/-am? (C)



2. Zadać sobie pytanie czy to są myśli czy fakty ? czy to myślenie jest pomocne, zdrowe, pożyteczne - czy to myślenie niepomocne, negatywnie wpływające na nastój?

  • Czy to przekonanie jest realistyczne?

  • Jakie są inne możliwe wyjaśnienia?

  • Co by powiedział ktoś życzliwy na mój temat?




Obraz <a href="https://pixabay.com/pl/users/wokandapix-614097/?utm_source=link-attribution&utm_medium=referral&utm_campaign=image&utm_content=2792646"> WOKANDAPIX</a> z <a href="https://pixabay.com/pl//?utm_source=link-attribution&utm_medium=referral&utm_campaign=image&utm_content=2792646"> Pixabay</a>
Obraz <a href="https://pixabay.com/pl/users/wokandapix-614097/?utm_source=link-attribution&utm_medium=referral&utm_campaign=image&utm_content=2792646"> WOKANDAPIX</a> z <a href="https://pixabay.com/pl//?utm_source=link-attribution&utm_medium=referral&utm_campaign=image&utm_content=2792646"> Pixabay</a>

3. Zmniejszyć ciężar drugiego plecaka:

Zamiast nieść wszystko sam/-a, możesz:

  • Zatrzymać się/ usiąść/ zadać sobie pytania...

  • Zidentyfikować automatyczne myśli i je zapisać.

  • Przeformułować przekonanie („Może on po prostu ma ciężki dzień, a nie mnie ignoruje.”).

  • Zdecydować, co chcę zrobić w zgodzie z moimi wartościami, a nie tylko w reakcji na myśl.




📌 Podsumowanie terapeutyczne

Metafora dwóch plecaków pomaga:

  • Rozdzielić sytuację od interpretacji.

  • Zauważyć, że to nie samo wydarzenie wywołuje emocję, ale sposób, w jaki je odbierasz.

  • Zyskać wpływ – bo choć nie zawsze możesz zmienić wydarzenie (A), możesz pracować nad przekonaniami (B), by zmieniać swoje emocje i reakcje (C).


Dwa plecaki i jeden krok w stronę siebie!

Trzymam kciuki :)

Kamila Stefanik


Podobają się  Wam nasze treści? Jeśli uważacie, że to, co tworzymy dla Was , jest wartościowe i chcecie wesprzeć nas w dalszym działaniu, możecie postawić nam wirtualną kawę ☕. 

To dla Nas ogromna motywacja do dalszej pracy! Dziękuję za każdą formę wsparcia ❤️ Zebrane fundusze oddajemy osobom potrzebującym pomocy - wspieramy po cichu lokalnie

 
 
 

Comments


bottom of page